ایمنی آسانسورها

پیش گفتار

گرفتار شدن در اتاقک آسانسور، گیر کردن لباس و اعضای بدن میان اتاقک و چاه آسانسور، سقوط در چاه آسانسور و سقوط اتاقک و ... از جمله حوادثی است که شهروندان هر از گاهی با آن روبرو میشوند و آتش نشانان و نجاتگران آتش نشانی را به کمک میخوانند.

با توجه به اینکه در رخداد بعضی از این حوادث استفاده کنندگان آسانسور به دلیل رعایت نکردن اصول ایمنی نقش دارند و این نقش ناخواسته و صرفا به دلیل نا آشنایی با استفاده از این دستگاه است، آگاهی بیشتر شهروندان با چگونگی استفاده از این وسیله مناسب الزامی است.

اجزا آسانسور و نکات ایمنی و فنی آنها:

-چاه آسانسور دهلیزی است عمودی در ساختمان که ابعاد آن مطابق با ظرفیت، نوع درب و سرعت و ... طراحی میشود.

-دیواره های چاه آسانسور باید بدون شکاف باشند. تنها جاهای باز مجاز درب طبقات، دریچه های بازدید و سوراخ های محل عبور سیم بکسل ها و کابل برق و فرمان است.

-دیواره های جانبی و سقف چاه آسانسور باید مقاومت مکانیکی کافی برای عملکرد ترمز ایمنی داشته باشد.

-دیواره های جانبی آسانسور باید از مصالح مقاوم مانند بتون و صفحات فولادی باشد.

-دیواره ها و تیغه های پوشاننده چاه آسانسورها باید از مواد مقاوم در برابر آتش (با تحمل حداقل یک ساعت) ساخته شوند و در اثر حرارت گاز و دود خطرناک از آنها متصاعد نشود.

-سطح داخل دیواره های چاه آسانسور باید با مصالح مناسب به گونه ای اندود شوند که کمترین خلل و فرج را دارا باشد.(سیمان کاری صاف یا سفیدکاری)

-نصب هرگونه لوله، سیم و تجهیزات دیگر در چاه آسانسور بجز سیم کشی سیستم روشنایی چاه و کابل های برق مخصوص آسانسور داخل چاه آسانسور ممنوع است.

-چاه آسانسور باید دارای روشنایی مناسب و مطلوب باشد. دو عدد لامپ در فاصله نیم متری از بالاترین و پایین ترین نقطه چاه و بقیه به فواصل حداکثر هفت متر با حفاظ و قابلیت روشن و خاموش شدن از موتورخانه و چاهک باید نصب شود.