ایمنی آسانسورها
پیش گفتار
گرفتار شدن در اتاقک آسانسور، گیر کردن لباس و
اعضای بدن میان اتاقک و چاه آسانسور، سقوط در چاه آسانسور و سقوط اتاقک و ... از
جمله حوادثی است که شهروندان هر از گاهی با آن روبرو میشوند و آتش نشانان و
نجاتگران آتش نشانی را به کمک میخوانند.
با توجه به اینکه در رخداد بعضی از این حوادث
استفاده کنندگان آسانسور به دلیل رعایت نکردن اصول ایمنی نقش دارند و این نقش ناخواسته
و صرفا به دلیل نا آشنایی با استفاده از این دستگاه است، آگاهی بیشتر شهروندان با
چگونگی استفاده از این وسیله مناسب الزامی است.
اجزا آسانسور و نکات ایمنی و فنی آنها:
-چاه آسانسور دهلیزی است عمودی در ساختمان که
ابعاد آن مطابق با ظرفیت، نوع درب و سرعت و ... طراحی میشود.
-دیواره های چاه آسانسور باید بدون شکاف باشند.
تنها جاهای باز مجاز درب طبقات، دریچه های بازدید و سوراخ های محل عبور سیم بکسل
ها و کابل برق و فرمان است.
-دیواره های جانبی و سقف چاه آسانسور باید
مقاومت مکانیکی کافی برای عملکرد ترمز ایمنی داشته باشد.
-دیواره های جانبی آسانسور باید از مصالح مقاوم
مانند بتون و صفحات فولادی باشد.
-دیواره ها و تیغه های پوشاننده چاه آسانسورها
باید از مواد مقاوم در برابر آتش (با تحمل حداقل یک ساعت) ساخته شوند و در اثر
حرارت گاز و دود خطرناک از آنها متصاعد نشود.
-سطح داخل دیواره های چاه آسانسور باید با مصالح
مناسب به گونه ای اندود شوند که کمترین خلل و فرج را دارا باشد.(سیمان کاری صاف یا
سفیدکاری)
-نصب هرگونه لوله، سیم و تجهیزات دیگر در چاه
آسانسور بجز سیم کشی سیستم روشنایی چاه و کابل های برق مخصوص آسانسور داخل چاه
آسانسور ممنوع است.
-چاه آسانسور باید دارای روشنایی مناسب و مطلوب
باشد. دو عدد لامپ در فاصله نیم متری از بالاترین و پایین ترین نقطه چاه و بقیه به
فواصل حداکثر هفت متر با حفاظ و قابلیت روشن و خاموش شدن از موتورخانه و چاهک باید
نصب شود.